Zrozumieć kolor

Znajomość kolorów podstawowych, wtórnych i czystych w żadnym stopniu nie przybliża do poznania własnej palety kolorystycznej. Daje tylko ogólny pogląd na teorię, czyli podstawy, które należy opanować. Po przetrawieniu odrobiny fizykalnych faktów czas na prawdziwe odkrycia charakteru i osobowości koloru!

Kolory powinno się czuć, identyfikować się z nimi. Są na świecie osoby, które nawet potrafią słyszeć kolory. Nazywane są one synestetykami i niestety cierpią na rzadką dysfunkcję mózgu. Ale to już odbiega od tematyki tego bloga...

Wróćmy na chwilę do teorii, aby dać instrukcję tym, którzy kolorów (jeszcze) nie czują ani nie słyszą ;) 
W każdy kolorze możemy wyróżnić trzy elementy:

1. Odcień

2. Walor

3. Chromatyczność

To one sprawiają, że świetnie czujemy się otoczone jakąś barwą, pięknie wyglądamy nosząc konkretny kolor, a nie do twarzy nam w innym. Te cztery elementy należy opanować i dostosować do własnego typu kolorystycznego.

Zacznę od przybliżenia najbardziej podstawowego elementu, czyli odcienia (ang. hue). Odcień to nic inne jak to, co mamy na myśli mówiąc 'kolor'. Zielony, czerwony, żółty... to właśnie odcień - nazwa koloru znajdującego się na kole kolorów.

Najlepiej jest, gdy nazwa, której używasz jest dwuczłonowa: określasz wtedy temperaturę odcienia, np. słoneczny żółty lub cytrynowy żółty. Unikasz w ten sposób nieporozumienia w rozmowie. Mówiąc: szukam bluzki w kolorze czerwonym masz na myśli kolor wina, natomiast druga strona -  dojrzałego pomidora.

Walor (ang. value) to ilość światła i cienia w danym kolorze, mówi nam w jakim stopniu kolor zbliża się do bieli lub czerni. Daje odpowiedź na pytanie: czy ten kolor jest jasny czy ciemny? Barwy o słabym walorze to te zbliżające się do bieli, barwy o mocnym walorze - te zbliżające się do czerni.

Chromatyczność (ang. chroma) to inaczej czystość barwy, stopień jej zabrudzenia. Kolory mogą być wysoko, średnio i nisko chromatyczne.