Wyobraź sobie Szwajcarię w latach 20stych poprzedniego stulecia. Nauczyciel akademicki postanawia przeprowadzić eksperyment na zajęciach malarstwa. Prosi studentów, aby malowali obraz tylko tymi kolorami, które są dla nich najbardziej odpowiednie. Zauważa, że w oparciu o wygląd zewnętrzny studenta jest w stanie przewidzieć, jakie kolory zostały użyte. Kobieta z porcelanową skórą i kruczoczarnymi włosami wybiera biel, czerń i głęboką czerwień. Wybór piegowatego chłopca o rudych włosach pada na brązy, zielenie i złoto. Wybór kolorów używanych przez uczniów nie odbywa się więc przypadkowo! Fascynujące! Każdy ze studentów podświadomie i intuicyjnie sięga po kolory, które współgrają z jego wyglądem zewnętrznym.
Obserwacje te pozwolają Johannesowi Itten'owi (1888-1967) na podzielenie ludzi na cztery grupy kolorystyczne i nazwanie ich porami roku. Wśród tych grup dwie nalezą do palety kolorów zimnych (lato, zima) i dwie do palety kolorów ciepłych (wiosna, jesień).
Po śmierci Itten'a podział ten zostaje wykorzystany w przemyśle kosmetycznym i stosuje się go do dnia dzisiejszego. Pomimo wielu przeciwników i teorii zaprzeczających, wciąż jest najczęściej stosowanym narzędziem w analizie kolorystycznej, choć w ciągu ostatnich dziesięcioleci był rozszerzany. Dziś pracuje się w oparciu o dwanaście, a nie cztery typy kolorystyczne. [cdn]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz